Boekverslag periode 2 Boek 8, Tralievader

Tralievader

Schrijver: Carl Friedman

Gemaakt door: Esther Hogeterp

Klas: H5C

Mening:

Ik vind 'Tralievader' vooral een leerzaam boek. Er wordt veel verteld over de marteling van het Jodenvolk, en dat maakt het gelijk ook een triest boek. Maar ondanks de nare gebeurtenissen wordt het verhaal toch wel verteld op een aangename manier. De gedachtegang van vader wordt mooi omschreven, ik denk dat het op een realistische manier beschreven wordt. Omdat het allemaal kleine, korte hoofdstukjes zijn, moet je je soms erg concentreren over waar het nou eigenlijk over gaat. Maar dat laatste trekt je aandacht ook wel weer om door te lezen. Top 8:

1. Sonny Boy

2. Tralievader

3. Echte mannen eten geen kaas

4. Valslicht

5. Liefde heeft geen hersens

6. Met mij gaat alles goed

7. Ik stond laatst voor een poppenraam

8. Vader en Dochters

Samenvatting:

Jochel, een joodse vader, woont samen met zijn drie kinderen en vrouw ergens in Nederland. Het gezin probeert een normaal leven te leiden. Volgens de kinderen lukt dit echter niet, omdat Jochel nog te getraumatiseerd is van de Tweede Wereldoorlog. Als Jochel in een senatorium behandeld wordt voor TBC, vertelt hij zijn kinderen allemaal verhalen over de Tweede Wereldoorlog.

Volgens de kinderen lijdt Jochel aan de ziekte ‘kamp’. Hij kan namelijk alleen nog maar verhalen over zijn ervaringen met concentratiekampen vertellen. Het enige waar hij nog over praat is zijn ervaring met een concentratiekamp. In welk concentratiekamp hij heeft gezeten is niet bekend.

Toen de oorlog begon, is Jochel bij een gezin ondergedoken. Ergens op zolder had hij een ruimte zo groot als een kast waar hij verbleef. Het gezin bij wie hij woonde, zorgde ervoor dat hij boeken had om te lezen. Daarnaast brachten ze hem regelmatig eten, waardoor hij niet ondervoed raakte. Zodra er mensen in huis waren moest hij zo stil mogelijk doen, omdat niemand mocht weten dat hij daar ondergedoken zat.

Op een gegeven moment werd Jochel ontdekt en meegenomen naar een concentratiekamp. Hier begon een ontzettend naar leven voor hem. Hij voerde dingen met tegenzin uit die de Duitsers hem verplichtten. Ondanks alles wist hij zich sterk te houden. In het concentratiekamp leerde hij verschillende mensen kennen bij wie hij steun kon vinden. Alle mensen konden steun bij elkaar vinden, omdat ze van elkaar begrepen wat iedereen doormaakte.

Doordat Jochel over niks anders meer dan de oorlog kan praten, raken zijn kinderen ook getraumatiseerd. Dagelijks denken zij na over de gevolgen van de oorlog. Maar dat niet alleen, de kinderen vinden het ook vreselijk dat nergens anders meer over gepraat kan worden. Wanneer iemand verkouden is, krijgen ze meteen te horen hoe naar het leven in de concentratiekampen was tijdens de Tweede Wereldoorlog. En als er bijvoorbeeld vriendjes of vriendinnetjes langskomen, krijgen zij ook alle verhalen over de kampen te horen. De kinderen zijn het ontzettend zat dat Jochel nergens anders meer over kan praten. Regelmatig wordt hij hier op aangesproken. Jochel vindt echter dat zijn kinderen niet moeten zeuren en voelt zich onbegrepen omdat zij zijn verhalen niet willen horen. Hij wil namelijk kwijt hoe hard hij heeft moeten werken in het concentratiekamp, en hoeveel mensen hij heeft zien overlijden ten gevolgen van verschillende nare ziektes. Daarnaast vertelt Jochel ineens dat hij eigenlijk een moordenaar is. In het kamp heeft hij namelijk iemand vermoord. De kinderen schrikken hier enorm van. Zeker als hij hen vertelt dat hij eigenlijk helemaal geen spijt heeft en de man op een veel pijnlijkere manier had willen vermoorden. De kinderen vinden dat de verhalen van Jochel op moeten houden, en dat ze gewoon een normaal gezinsleven moeten krijgen waarin de kinderen met hun vader kunnen spelen.

Doordat de kinderen geïrriteerd raken en Jochel zich onbegrepen voelt, zijn er regelmatig spanningen in het gezin. De moeder van het gezin probeert zich er zo veel mogelijk buiten te houden. Af en toe neemt ze het op voor haar man, omdat ze weet hoe zwaar het geweest is. De moeder van het gezin is geen vrouw van joodse afkomst, waardoor zij nooit naar een concentratiekamp heeft gehoeven. Ze had echter al een relatie met Jochel voordat hij naar het concentratiekamp moest, waardoor ze het concentratiekamp op een andere manier heeft meegemaakt. Ze weet dus wat er is gebeurd en wat voor invloed dit op Jochel gehad heeft.

Op een gegeven moment krijgen de kinderen door dat ze hun vader zo goed mogelijk moeten steunen. Ze proberen steeds meer naar zijn verhalen te luisteren. Het is af en toe moeilijk, maar ze merken dat de sfeer verbetert.

De kinderen raken geëmotioneerd als ze merken dat een verhaal hun moeder ook raakt. Jochel vertelt namelijk over het moment waarop hij en de moeder van het gezin elkaar weer zien na het concentratiekamp. Beide hebben ze tijden lang doodsangsten uitgestaan en hebben ze nooit geweten hoe het met elkaar ging. Als Jochel dit samen met zijn vrouw in tranen vertelt, worden de kinderen ontzettend geraakt en beseffen ze zich dat ze hun vader af en toe gewoon zijn verhaal moeten laten vertellen.

Bron: http://www.scholieren.com/boek/282/tralievader/zekerwetengoed

Argumentatieschema:

Standpunt: 'Ik zou 'Tralievader'  niet aanraden aan mijn klasgenoten.'

Argument 1: Het boek is best grof en kan emotionele gevoelens opwekken.

Sub-argument 1.1: Vader kan soms heel grof uit de hoek komen en grof taalgebruik gebruiken. Dit is misschien niet geschikt voor iedereen.                                                            Sub-argument 1.2: In het boek wordt vaak verteld, dat vooral de ik-persoon, het niet begrijpt waardoor ze denkt dat ze zelf naar 'kamp' moet en dat ze daar zo over in zit. Dit vond ik aangrijpend om te lezen. 

Argument 2: Het verhaal is soms moeilijk te volgen.

Sub-argument 2.1: Dit komt omdat er vaak buitenlandse woorden (met name Duitse woorden) worden gebruikt, en als je geen Duits kent, weet je soms niet wat de schrijver bedoeld.                                                                                                                       Sub-argument 2.2: Bij elk hoofdstuk is een nieuwe situatie beschreven waardoor het lastig is om de verhaallijn te volgen.                                                                                                    Weerlegging sub-argument 2.2: Doordat er steeds een nieuwe situatie is trekt de schrijver wel steeds de aandacht door een nieuwe situatie te omschrijven, hierdoor blijft het boek wel steeds spannend. 

Tegenargument 1: Het is een realistisch boek.

Sub-argument 1.1: Het verhaal van de concentratie kampen wordt op een werkelijke manier verteld. De gevoelens en de gedachtes worden goed verteld waardoor je een goede indruk krijgt op de echte situatie.

Boekverslag periode 2, boek 7, Liefde heeft geen hersens

'Liefde heeft geen hersens'

Schrijver: Mensje van Keulen

Esther Hogeterp

Klas H5C

Mening:
Ik vond 'Liefde heeft geen hersens' best wel een leuk boek, wat ik niet had verwacht. Ik dacht dat het een liefdesverhaal zou zijn tussen twee mensen, maar dat was uiteindelijk niet zo. Ook spreken katten mij niet echt aan, maar daar ging het totaal niet over. Het boek heeft voldaan boven mijn verwachtingen. Wat ik wel jammer vond, is dat het boek vrij voorspelbaar was en het einde was vreemd. Het verhaal werd niet mooi afgesloten en de verhaallijn was vrij onduidelijk. Top 7:
1. Sonny Boy.
2. Echte mannen eten geen kaas.
3. Valslicht.
4. Liefde heeft geen hersens.
5. Met mij gaat alles goed .
6. Ik stond laatst voor een poppenraam.
7. Vader en Dochters .

Samenvatting:

Romy Manresa-Jol is een ruim veertigjarige weduwe (haar Spaanse man Louis is een bijna een jaar geleden overleden)  Ze heeft een baantje in de catering van de begraafplaats St. Franciscus in Den Haag. Ze woont in het appartementencomplex De Regent waar ze, als het verhaal begint,  het huis stofzuigt van haar oude (ruim tachtig jaar) buurvrouw Irma Schnetz. Het is vrijdagochtend. Morgen heeft Romy een belangrijke begrafenis van een beroemde acteur.

Ze heeft in het begin niet in de gaten dat de buurvrouw dood in haat stoel zit, maar wanneer ze dat wel merkt, valt haar eerste verdenking op haar eigen zoon Christian, die toen hij puberde, al eerder iets uit de woning van de vrouw heeft gestolen. Zou hij de oude vrouw om het leven hebben gebracht? Ze besluit nog maar even niets te doen, geen arts te waarschuwen enz. In de woning telt  ze de kostbare beeldjes van de  oude vrouw: ze mist er één maar weet niet welk. Wat ze ook mist, is de kat Freddie. Die is nergens te zien, maar ze heeft Irma beloofd na haar dood voor de kat te zorgen.

 Ze besluit op weg te gaan naar haar werk, maar ze loopt nog wel even binnen bij de huismeester, de 43-jarige Harro Tolman, die nog steeds een woning deelt met zijn moeder. Ze zegt hem de vier woorden van de titel, woorden waarover Harro laternogal lang nadenkt. Hij is een oplettende huismeester en hij weet precies wat er allemaal gebeurt in zijn complex. Hij weet ook dat Romy weduwe is sinds een jaar en hij heeft wel een oogje op haar.

 Romy rijdt naar haar werk op de begraafplaats en drinkt zich wat moed in met overgebleven sherry van een vorige begrafenis. Ze is eigenlijk een beetje bang voor de dood, hoewel ze wel vaak over de begraafplaats loopt. Er is een graf van een meisje dat haar treft: Anna Radzinski en als het regent denkt ze er altijd aan dat Anna in de regen ligt. Gek genoeg put ze daaruit moed.

 Daarna bezoekt ze haar zoon die in een verbouwd schoolcomplex een woning heeft. Hij komt al een tijdje niet meer bij haar over de vloer, want ze heeft de urn met de as van Louis Manresa in huis en Christian kon niet zo goed met zijn vader opschieten. Die had meer ook voor zijn dochter Blanca, die hij zijn “prinsesje” noemde. Christian is ook niet zo blij dat zijn moeder hem betrapt met het meisje Lesley  dat eigenlijk een jongetje is. Het is een tussendoortje, beweert hij.

Harro Tolman is intussen naar huis gegaan. Hij wordt door zijn moeder een beetje vijandig bejegend. Ze is bovendien nogal racistisch ingesteld, want ze moet helemaal niets van Marokkanen en Turken hebben. Bovendien is Harro toch een enge figuur die allemaal voorwerpen bewaart die vrouwen in zijn omgeving hebben aangeraakt. Hij neemt een sinaasappel mee van Romy en hij bewaart een handschoen van een ex-relatie Hedwig. Daar heeft hij iets mee uitgehaald, waardoor ze een litteken op haar sleutelbeen heeft, maar er wordt niet verteld wat er aan de hand is.

Romy gaat voor de tweede keer naar het huis van Irma en doet om alle schijn van een moord te voorkomen alsof de vrouw nog wat gegeten heeft. Ze stopt 20 euro in de portemonnee om de schijn van een roofmoord weg te nemen. We lezen intussen dat ze een moeizaam huwelijk achter de rug heeft en nadat de sleur de passie van de liefde had verdreven, was ze ook diverse keren door Louis Manresa lichamelijk mishandeld.

Later belt ze Harro op en ze doet net alsof ze met hem voor de eerste keer de woning van Irma  betreedt. Harro  belt wel de huisarts, maar deze ziet niet iets verontrustends en verklaart dat Irma een natuurlijke dood is gestorven: waarschijnlijk een pilletje te veel genomen. Irma was vroeger een bekende balletdanseres en balletlerares  en ze heeft haar financiële zaken ook laten afhandelen door Onno, een homofiele danser uit Monster die haar executeur-testamentair is. Ook hij wordt door Romy opgeroepen. Die doet heel verwijfd en aanstellerig (zo is hij enorm bang voor de dood) en op een bepaald moment jaagt hij Romy de deur uit om haar even later weer excuus aan te bieden.  Romy en Harro drinken intussen wat met elkaar en Harro gloeit van binnen als ze zegt dat ze hem “lief”vindt. Zou het eindelijk iets kunnen worden met een vrouw? Omdat Christian niet meer in haar huis wil komen, daar de urn van zijn vader er staat, vraagt ze of de urn bij Harro in het berghok mag staan. Dat gaan ze meteen doen. Nog steeds is de kat Freddie niet boven water.

 De volgende dag heeft Romy de begrafenis van de acteur en een aantal mensen (o.a. de weduwe ) gedraagt zich aanstellerig. Ze heeft dan ook behoefte om na de begrafenis weer met Harro af te spreken. Dan vertelt ze hem dat ze die avond met haar vriendinnen gaat stappen. Harro wordt meteen jaloers. Tijdens het stappen ontmoet Romy Eric weer , een man die ze al vier weken eerder tijdens het uitgaan had versierd, maar die ze had laten zitten, toen ze op weg naar haar huis waren. Deze keer stimuleren  de vriendinnen haar de man wel mee nemen naar huis en er komt een avondje seks van. ’s Ochtends vroeg (het is intussen zondagmorgen,) gaat Eric uit haar appartement en laat hij haar alleen. Ze doet net of ze slaapt. Het is eigenlijk maar een armzalige “one night stand”. Christian sms’t dat hij van plan is te komen eten. Dan wil Romy ook dat haar dochter komt. Die woont sinds kort samen met een vieze, vette man op de derde verdieping van De Regent. Die vreet alleen maar  en hij wordt steeds dikker. Romy kan de vieze man niet uitstaan en ze vindt het zonde van haar dochter.

 Harro is  vreselijk jaloers door geworden. Hij heeft op de beveiligingscamera’s gezien dat Romy met een man naar binnen was gekomen en dat ze in de lift (waar ook een camera hangt) al stonden te zoenen. Hij wordt gek van jaloezie en begrijpt dat hij deze keer weer  naast de prijs zal grijpen.  Liefde. Ach wat een valse droom, wat een verzinsel. Nooit zal ze haar armen om me heen slaan. Nooit zal ik hand in hand met haar wandelen over de boulevard. Nooit zal ik me samen met haar verwonderen. Nooit zullen we lachen om gedeelde herinneringen. Nooit zullen we elkaar vertederen. Nooit zal ze me kussen. Nooit, nooit zal ze naar me verlangen.””  (blz. 185)

Hij gaat naar huis, waar zijn moeder hem beschimpt dat het weer mis is gegaan. Hij is zeker een mietje. Hij geeft haar daarom een dreun, waarvan de lezer niet meteen weet of die niet fataal is.

Romy gaat naar het appartement van haar dochter en wil haar vragen of ze ook komt eten, want Christian komt ook.  In het appartement ziet ze een kat, het moet wel Freddie zijn, maar de vieze vetzak Tom Piller ontkent het. Zou dat betekenen dat Blanca in de flat van mevrouw Schnetz is geweest. Dan vertelt Blanca haar het grote nieuws; ze is in verwachting van Tom Piller. Romy schrikt zich wezenloos. Dat was wel het laatste wat ze wilde.

bron:http://www.scholieren.com/boekverslag/72636

Argumentatie schema:
Standpunt: 'Ik zou het boek 'Liefde heeft geen hersens' niet aanraden aan m'n klasgenoten.

Argument 1:
Ik vind het einde van liefde heeft geen hersens niet leuk.
Sub-argument 1.1:
Het einde is een open einde en beantwoord niet de belangrijkste open plek in het verhaal: 'Wie heeft Irma vermoord?'

Argument 2:
De verhaallijn is onduidelijk.
sub-argument 2.1:
Het boek beantwoord niet vaak een open plek. Je weet bijvoorbeeld niet of er ooit een relatie gaat komen tussen Romy en Harro. Je weet bijvoorbeeld ook niet waar het gemiste beeldje is. 
Sub-argument 2.2: 
De belangrijkste open plek, (Hoe is Irma dood gegaan?) wordt pas laat in het verhaal verteld, waardoor je pas later weet wat de schrijver heen wil met zijn verhaal. Dit was een irritatie factor voor mij.  

Argument 3:
Het verhaal is niet spannend, waardoor je aandacht van het lezen af gaat.
Sub-argument 3.1:
Je weet bijna niks over de personen en komt ook bijna niets te weten. Behalve over Irma, die wordt wel beschreven. Er wordt alleen een levensbeschrijving verteld en niet echt over gedachtes. 
Sub-argument 3.2: 
De duistere kant van de liefde wordt vooral verteld. Het draaide steeds op het zelfde uit waardoor het verhaal saai werd.