Ik stond laatst voor een poppenkraam,
Als je dochter in handen valt van een loverboy
Schrijver: Lucie Mosterd
Esther Hogeterp
Klas 4HA
Mening:
Omdat ik 'Echte mannen eten geen kaas' heb gelezen in periode 3, en het verhaal van Maria al wist, was dit boek niet echt boeiend. Wel ben ik ervan overtuigd dat het verhaal van Maria een heel aangrijpend en spannend verhaal is. Doordat over het boek veel gezegd is in de media, vooral over de werkelijkheid van het boek, is het lezen van het boek lastig. Vooral omdat je steeds denkt of het nou wel of niet waar gebeurd is. Eerlijk gezegd vond ik dit één van de mindere boeken die ik voor het vak Nederlands heb gelezen.
Top 5:
1. Echte mannen eten geen kaas.
2. Met mij gaat alles goed.
3. Ik stond laatst voor een poppenkraam.
4. Vaders en dochters.
Top 5:
1. Echte mannen eten geen kaas.
2. Met mij gaat alles goed.
3. Ik stond laatst voor een poppenkraam.
4. Vaders en dochters.
Samenvatting:
Dit is het verhaal van Lucie Mosterd, de moeder van Maria Mosterd. Lucie en Maria hebben lange tijd een goede moeder-dochterrelatie, maar wanneer Maria twaalf is en naar de middelbare school gaat verandert dit drastisch. Maria wordt afwezig en chagrijnig en wendt zich af van haar moeder. Lucie denkt in eerste instantie dat dit verschijnselen zijn van de puberteit.
Na een paar weken op de middelbare school vraagt Maria of ze iemand mee naar huis mag nemen om kennis te laten maken met haar moeder. Dit is Manou Paco Reytha, die niet veel later Maria’s loverboy blijkt te zijn.
Er volgt een knipperlichtrelatie tussen Maria en Manou. In een openhartige bui van Maria geeft zij haar moeder prijs dat ze is verkracht door vier mannen en laat ze doorschemeren dat Manou niet is wie hij lijkt te zijn.
De situatie wordt onhandelbaar; Manou mag niet meer in het huis van Lucie komen, maar blijft telefonisch contact houden met Maria. Lucie belt twee vrienden, Linoia en Devid, die Maria een onderduikadres verschaffen. In deze periode bezoeken Maria en Lucie samen verschillende instanties, waaronder Bureau Jeugdzorg en de politie.
Lucie maakt tijdens deze periode een ontwikkeling door, die ze zelf omschrijft als “ het opdelen in verschillende stukjes”. Ze probeert haar emoties uit te schakelen om Maria niet af te schrikken en probeert tegelijkertijd te blijven werken en een goede moeder voor haar zoons Thomas en Lucas te zijn. Ook beschrijft ze dat ze in deze periode veel twijfels had over haar bekwaamheid in het moederschap.
Na een paar maanden verlaat Maria het onderduikadres en komt weer thuis wonen. Maria gaat niet naar school en samen bezoeken Lucie en Maria de rechtzaken die inmiddels lopen tegen de “mannetjes van Manou”.
Wanneer Maria met een vriendin gaat winkelen en haar telefoon niet opneemt weet Lucie meteen dat er iets mis is. Ze belt de politie en gaat de stad in om haar te zoeken en vindt haar aan de arm van Manou. Ze neemt haar mee naar huis en later blijkt dat ze haar net op tijd heeft gered van een tripje naar Guinee.
Maria komt in een opvanghuis terecht en volgt verschillende therapieën. Lucie ontdekt steeds meer over wat er met Maria is gebeurd; dat ze is gedwongen seks te hebben met verschillende mannen en dat ze werd geslagen door Manou.
Maar ook in deze opvanghuizen kan Maria zich niet goed los weken van Manou en zijn mannen en ze besluit naar India te gaan om mee te doen met een project van Hoenderloo-groep. Op het eerste oog vindt ze het niks in India maar later draait ze toch bij. Ze beleeft een fijne tijd in India, ondanks haar angsten dat Manou haar komt halen. Na zes maanden keert ze terug naar huis en vervalt eigenlijk al snel in haar oude gedrag. Daarom besluit ze nog een half jaar naar India te gaan. Hier schrijft ze haar boek “Echt mannen eten geen kaas”. Lucie heeft het moeilijk met de afwezigheid van Maria maar steunt haar toch omdat ze weet dat het een goede beslissing is.
Wanneer Maria na dat tweede halfjaar in India weer huiswaarts keert besluit zij begeleid te gaan wonen. Ook Lucia en haar zoons verhuizen en zo probeert iedereen weer zijn of haar eigen leven op te pakken.
Na een paar weken op de middelbare school vraagt Maria of ze iemand mee naar huis mag nemen om kennis te laten maken met haar moeder. Dit is Manou Paco Reytha, die niet veel later Maria’s loverboy blijkt te zijn.
Er volgt een knipperlichtrelatie tussen Maria en Manou. In een openhartige bui van Maria geeft zij haar moeder prijs dat ze is verkracht door vier mannen en laat ze doorschemeren dat Manou niet is wie hij lijkt te zijn.
De situatie wordt onhandelbaar; Manou mag niet meer in het huis van Lucie komen, maar blijft telefonisch contact houden met Maria. Lucie belt twee vrienden, Linoia en Devid, die Maria een onderduikadres verschaffen. In deze periode bezoeken Maria en Lucie samen verschillende instanties, waaronder Bureau Jeugdzorg en de politie.
Lucie maakt tijdens deze periode een ontwikkeling door, die ze zelf omschrijft als “ het opdelen in verschillende stukjes”. Ze probeert haar emoties uit te schakelen om Maria niet af te schrikken en probeert tegelijkertijd te blijven werken en een goede moeder voor haar zoons Thomas en Lucas te zijn. Ook beschrijft ze dat ze in deze periode veel twijfels had over haar bekwaamheid in het moederschap.
Na een paar maanden verlaat Maria het onderduikadres en komt weer thuis wonen. Maria gaat niet naar school en samen bezoeken Lucie en Maria de rechtzaken die inmiddels lopen tegen de “mannetjes van Manou”.
Wanneer Maria met een vriendin gaat winkelen en haar telefoon niet opneemt weet Lucie meteen dat er iets mis is. Ze belt de politie en gaat de stad in om haar te zoeken en vindt haar aan de arm van Manou. Ze neemt haar mee naar huis en later blijkt dat ze haar net op tijd heeft gered van een tripje naar Guinee.
Maria komt in een opvanghuis terecht en volgt verschillende therapieën. Lucie ontdekt steeds meer over wat er met Maria is gebeurd; dat ze is gedwongen seks te hebben met verschillende mannen en dat ze werd geslagen door Manou.
Maar ook in deze opvanghuizen kan Maria zich niet goed los weken van Manou en zijn mannen en ze besluit naar India te gaan om mee te doen met een project van Hoenderloo-groep. Op het eerste oog vindt ze het niks in India maar later draait ze toch bij. Ze beleeft een fijne tijd in India, ondanks haar angsten dat Manou haar komt halen. Na zes maanden keert ze terug naar huis en vervalt eigenlijk al snel in haar oude gedrag. Daarom besluit ze nog een half jaar naar India te gaan. Hier schrijft ze haar boek “Echt mannen eten geen kaas”. Lucie heeft het moeilijk met de afwezigheid van Maria maar steunt haar toch omdat ze weet dat het een goede beslissing is.
Wanneer Maria na dat tweede halfjaar in India weer huiswaarts keert besluit zij begeleid te gaan wonen. Ook Lucia en haar zoons verhuizen en zo probeert iedereen weer zijn of haar eigen leven op te pakken.
bron: www.scholieren.com
Verwerkingsopdracht
Mindmap:
Mindmap:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten